داستان ماني، در آستانهٔ پيداييِ مسيحيت، در كم‌تر از دويست سال پس از مرگ «عيساي مسيح» آغاز مي‌شود؛ دوره‌اي كه در اطراف دجله هنوز بسياري از خدايان ستايش و پرستش مي‌شدند؛ خداياني كه با دگرگوني جوامع ابتدايي، همراه با تلاش آغازين انسان براي كشف «خط و كتابت» زاده شدند يا طي داد‌و‌ستدهاي بازرگاني، جنگ‌ها، پيروزي يا شكست اقوام، ظاهر و از دياري به سرزميني ديگر برده شدند.

به زحمت هجده ساله مي نمود، اگر در چشمان اين پسر، كه از طبقه ممتاز و نجيب‌زاده اشكاني بود، نگاه معصومانه كودكي ديده نمي‌شد، مي‌توانست سخن مورد توجه و احترام باشد ... ولي، چگونه مي‌توان پذيراي كسي نشد و از سر مهر به او لبخند نزد كه نزديك مي‌شود و خود را چنين معرفي مي‌كند:

«من در جستجوي حقيقت هستم.»