در فن شعر، و نيز در بخشهاي ديگري از مجموعة آثار ارسطو، شواهد و قرايني وجود دارد كه نشان ميدهد، انديشه هاي ارسطو در خصوص شعر جدا از تعاملات او، دربارة فعاليتهاي مرتبط ديگر، به ويژه هنرهاي بصري، رقص و موسيقي شكل نگرفته است. ارسطو مهمترين عامل مشترك در بين اين فعاليتها و محصولاتشان را محاكات ميدانست. نگارندة كتاب حاضر به بررسي كتاب فن شعر ارسطو ميپردازد و دشواريها، اختلاف نظرها و تعاريف موجود را مورد تجزيه و تحليل قرار ميدهد. وي ابتدا به شيوة برخورد ارسطو با شعر و هنرهاي ديگر و مفاهيم و اصولي كه در رساله به عنوان چهارچوب اساسي برداشتي خاص از شعر عرضه شده اند، ميپردازد، سپس اصطلاح محاكات در دوران قديم و واكاوي آن در بحثهاي افلاطون و ارسطو را شرح ميدهد. فصلهايي را نيز به تراژدي، حماسه و كمدي و ابعاد مختلف آنها اختصاص داده است. برخي از عنوانهاي مطالب كتاب بدينقرار است: زمينة فن شعر؛ زيبايي‌شناسي ارسطو؛ هنر و لذت آن؛ زيبايي‌شناسي ارسطو: صناعت، طبيعت و وحدت در هنر محاكات؛ محاكات؛ كنش و شخصيت؛ تراژدي و عواطف؛ خطاپذيري و شوربختي: عرفيسازي امر تراژيك؛ همسرايي و همسرايان تراژدي، حماسه، كمدي و ژانرهاي ديگر؛ و تاثير و جايگاه: ميراث فكري فن شعر.