«…اخلاقيات نظري من «پاداستراتژيك» است: احترام گذاشتن هنگامي كه يك تكينگي قيام مي‌كند و سازش‌ناپذيربودن به‌مجرد آن كه قدرت امر عام و جهان‌شمول را زير پا مي‌گذارد. انتخابي ساده اما كاري دشوار چون بايد همواره اندكي در زير تاريخ مترصد آن چيزي بود كه تاريخ را برهم مي‌زند و آن را منقلب مي‌كند، و بايد اندكي در پس سياست هشيار آن چيزي بود كه بايد سياست را بي‌قيدوشرط محدود كند. روي‌هم‌رفته كار من اين است؛ من نه اولين نفرم نه يگانه كسي كه چنين مي‌كند. اما من اين كار را برگزيده‌ام».
آيا قيام‌كردن بي‌فايده است؟ از دو مجموعه تشكيل شده است. بخش نخست شامل كوته‌نوشت‌ها و گفت‌وگوهايي است كه مستقيماً به انقلاب سال ۱۳۵۷ ايران مربوط‌اند و در همان بحبوحه انجام گرفته‌اند. بخش دوم شامل يك كوته‌نوشت («در باب نوعي اخلاق ناخرسندي») و دو درس‌گفتار («روشن‌نگري چيست؟» و «انقلاب چيست؟») است كه هرچند به مسئله‌ي انقلاب ايران نمي‌پردازند اما چندان هم بي‌ربط نيستند.