در سال ۱۸۱۸، ژوزف ژاكوتو، انقلابي فرانسوي‌اي كه به اجبار زمانه به عنوان مدرّس ادبيات فرانسه به استخدام دانشگاه لووَن در آمده بود كشف كرد كه مي‌تواند بدون آنكه كلمه‌اي هلندي بداند و در نتيجه بدون آنكه درسي به دانشجويانش بدهد به آن‌ها زبان فرانسه بياموزد. «استاد نادان» دريافته بود كه آموزش، به تبيين‌گرانِ دانا نيازي ندارد تا مسائل را براي ديگراني توضيح دهند كه گويا در فهم موضوعات ناتوان هستند، بلكه نيازمندِ پذيرش اصلِ سادهٔ يكسانيِ هوش نزد ابناء بشر است. چنين بود كه ژاكوتو، روش آموزشي «رهايي فكر» را بنا نهاد و آن‌را در تقابل با آنچه «سياق كهنه» يا نظامِ آموزشي «كودن‌ساز» مي‌ناميد قرار داد. اين كتاب، ماجراي مكاشفهٔ ژاكوتو و آموزهٔ اصليِ اوست مبني بر آنكه آموزش نيز همانند آزادي، به‌دست‌آوردني است.