سفرنامه‌هاي جهانگردان خارجي به ايران هنوز هم يكي از منابع مهمّ تاريخ معاصر ايران هستند؛ برخي از اين سفرنامه‌ها متناسب با نوع نگاه يا دانش شخص جهانگرد، حاوي جزئيات و دقايق فراوان هستند و برخي نيز همانند اين كتاب حاصل يك سفر شتابزده در امتداد يك مسير عمده و شناخته‌شده از جنوب به شمال ايران؛ امّا آنچه اين گزارش را اهميّت مي‌بخشد تقارن آن با دوره‌اي است كه ايران را يك قحطي بزرگ و سراسري فراگرفته بود و در نتيجه افزوده شدن داده‌هايي چند در اين زمينه بر دانسته‌هاي موجود.