وابي سابي مفهومي در زيبايي‌شناسيِ سنتيِ ژاپني است؛ جهان‌بيني‌اي بر پايه‌ي اعتقاد به ناپايداري و زودگذريِ جهان و پذيرش نقص‌ها.
«وابي» به معناي «ستايش و زيبا‌ديدن اندوه، فقر و سادگي»، و «سابي» به معناي «ستايش و زيباديدن پيري، كهنگي، تنهايي و دلتنگي» است. اين دو اصطلاح اغلب در كنار يكديگر و به‌صورت يك واژه به كار مي‌روند.

وابي سابي مفهومي كه به زودگذربودن زيبايي، تغييرپذيربودن و ناكامل‌‎بودن طبيعت و ذات دنياي اطراف اشاره مي كند. فلسفه‌ي وابي سابي به ما مي‌گويد كه براي لذت‌بردن از زندگي نبايد منتظر كامل‌شدن و بي‌نقص‌بودن آن باشيم، چرا كه جهان زودگذرتر از آن است كه بتوانيم بسياري از شرايط را دوباره تجربه كنيم.

شايد كتاب وابي سابي حلال همه‌ي مشكلات ما نباشد، اما يادآورِ آن آرامش، سادگي و زيبايي ا‌ست كه به ما كمك مي‌كند در اثناي هر اتفاقي لحظه‌‌اي را كاملاً زندگي كنيم.