اين كتاب گزارش آوارگي ساكنين ارمني شهر باكوست كه حدود يك قرن پيش و هم‌زمان با آغاز قتل‌عام ساكنان ارمني باكو به‌دست نيروهاي عثماني، ناچار موطن خود را ترك كردند و مهاجرت به شهرهاي ساحلي گيلان را در پيش گرفتند. گزارش چاپي اين رخدادِ تاريخي از آن‌نظر اهميت دارد كه بدانيم، جمعيتي به‌دور از خانه و كاشانه، با تشكيل كميتۀ امداد منتخبي از بين خود و ارامنۀ ساكن رشت، مسائل و مشكلاتِ خيلِ عظيم پناهندگان را در طول آوارگي تا مراجعت مجددشان به باكو، به‌نحو احسن مديريت كردند و در طول مدت پناهندگي، از توجه وكمك‌هاي همه‌جانبۀ مردم گيلان و به‌ويژه شخص «ميرزاكوچك‌خان» كه به آنان پناه داده بود، برخوردار بودند.