در كتاب حاضر، نويسنده نشان مي‌دهد محور حيات اجتماعي انسان امروزي در آستانه ورود به قرن جديد جنگ است نه صلح .به بيان ديگر، اين اثر شرح تحولاتي است كه در تفكر نظامي و شيوه جنگيدن در حال وقوع است، تحولاتي هشدار دهنده كه خواننده را از يك سو به وحشت مي‌اندازد و از سوي ديگر به تامل وامي‌داردز نويسنده معتقد است شيوه جنگيدن انسان‌ها بازتابي است از شيوه توليد ثروت و شيوه‌اي كه در ضد جنگ اعمال مي‌شود .وي ضمن تبيين نقش استراتژيكي قدرت نظامي، اقتصادي و اطلاعاتي براي كاهش خشونت، كوشيده است به سوالاتي از اين قبيل پاسخ دهد :آيا رفتارهاي فردي و جمعي سازمان‌ها و حكومت‌ها و رهبران سياسي و فكري حاكي از ((خردورزي)) است؟ كدام نهاد اجتماعي بايد انسان و جامعه معاصر را از غرق شدن بيشتر باز دارد؟ تمدن جديد اگر اساس آن بر جنگ باشد ديگر چه دستاورد تازه‌اي براي بشر دارد؟