كتاب هوانورد رماني به قلم يوگني وادالازكين، نويسنده‌ي روس‌تبار است. اين كتاب را زينب يونسي به فارسي ترجمه كرده است. يوگني وادالازكين تاريخ‌دان و نويسنده است. او را معمولاً به خاطر پژوهش‌هايش درباره‌ي تاريخ روسيه مي‌شناسند. وادالازكين از سال 2005 فعاليت ادبي خود را شروع كرده است. او در همين مدت كوتاه، توجه بسياري را به رمان‌هايش جلب كرده و جوايز ادبي متعددي را به خود اختصاص داده است. اين نويسنده در ميان نويسندگان معاصر روس جايگاه مهمي دارد و به شهرتي جهاني دست يافته است. همچنين آثارش به چندين زبان ترجمه شده‌اند.

وادالازكين از آموخته‌هايش به عنوان يك تاريخ‌دان در تمام رمان‌هايش استفاده كرده است. رمان‌هاي او آميخته به مفاهيم فلسفي هستند و تاريخ حقيقي روسيه را واكاوي مي‌كند. وادالازكين تاريخ و حال را به گونه‌اي در هم مي‌آميزد كه براي مخاطب خسته‌كننده نيست. او در كتاب هوانورد از مفهوم سفر در زمان استفاده كرده است تا شخصيتي متعلق به دوره‌ي پيشين را به زمان حال بياورد و تفاوت‌هاي اين دو دوره را از ديد او بررسي كند. كتاب هوانورد در ژانر روان‌شناختي و تاريخي نوشته شده است. اين كتاب تصويري شفاف از زندگي در اوايل قرن بيستم روسيه را ترسيم مي‎كند.

داستان اين رمان با مردي سي‌وچندساله شروع مي‌شود. او در بيمارستان به هوش مي‌آيد و هيچ خاطره‌اي ندارد. او نمي‌داند كيست و حتي نامش را به خاطر نمي‌آورد. به‌مرور بخش‌هاي محوي از خاطراتش را به دست مي‌آورد كه موجب شگفتي همگان مي‌شود. اين مرد ادعا مي‌كند كه در سال 1900 متولد شده است، اما در سال 1999 چهره‌اي جوان دارد.