كتاب «وضع بشر» يكي از برجسته‌ترين آثار هانا آرنت فيلسوف آلماني است كه در سال ١٩٥٨ منتشر شد. منتقدان به اتفاق اين كتاب را يكي از تأثيرگذارترين نوشته‌هاي « آرنت » مي‌دانند. چنان‌كه مجله نيويوركر درباره اين كتاب نوشته است: « تركيب توده عظيم عقلاني و عقل سليم باعث شده است نگرش خانم آرنت به تاريخ و سياست هم جذاب باشد و هم صريح.» وضع بشر كتابي است سرشار از نگرش‌هاي غيرمنتظره كه از بسياري از وجوه به زمان حال بيشتر تناسب دارد تا زمان انتشارش در سال ١٩٥٨. هانا آرنت در اين كتاب به بررسي انسانيت مدرن مي‌پردازد و انسان را از منظر اعمالي كه توانايي انجامش را دارد مورد واكاوي قرار مي‌دهد. مسائلي همچون از بين رفتن عامل انساني و آزادي سياسي؛ اين پارادوكس كه هر چه قدرت انسان در جستجوي فني و انسان‌گرايانه افزايش مي‌يابد كمتر قادر به كنترل پيامدهاي اعمالش است، از جمله مسائلي است كه هنوز هم پيش ما رخ مي‌نماياند. كتاب در ٦ بخش تنظيم شده است كه به ترتيب عبارتند از وضع انسان، حوزه عمومي و خصوصي، تقلا (زحمت)، كار، عمل، حيات فعال و عصر مدرن كه در هر بخش به تفصيل به وجوه ريز و مختلف بحث پرداخته شده است. آرنت اگر چه هيچگاه تلاش نكرد مريداني گرد خود جمع كند ولي همواره آموزگاري عالي مقام بود كه تلاش مي‌كرد چشمان خوانندگانش را با شيوه‌هاي نوين نگريستن به جهان و امور انسان آشنا نمايد. او اغلب با طرح فرق‌گذاري و تمايزهاي جديد كه اغلب نيز سه وجهي بودند سعي داشت وجوه فراموش‌شده تجربه را تشريح كند، گويي كه دوپارگي‌هاي قراردادي و سنتي تفكرات و تخيلات منطقي او را محدود مي‌كردند. «وضع بشر» سرشار از اين فرق‌گذاري‌هاست.