كتاب هستي و نيستي اثر ژان پل سارتر، نويسنده، فيلسوف، نمايشنامه‌نويس و منتقد فرانسوي و ترجمه‌ي مهستي بحريني است. هستي و نيستي كتاب باليني اگزيستانسياليست‌ها و يكي از مهم‌ترين كتاب‌هاي سارتر است كه به عقيده‌ي اهل نظر، مسير فلسفه‌ي غرب را تغيير داد و پندارها درباره‌ي رابطه‌ي فرد با پيرامونش را دگرگون كرد. هستي و نيستي رساله‌اي درباره‌ي هستي‌شناسي پديدارشناسانه است. سارتر در سال 1943 پس از مطالعه‌ي كتابي از هايدگر كه از روش پديدارشناسي هوسرل به عنوان دريچه‌اي براي بررسي هستي‌شناسي استفاه كرد بود، به نگارش اين كتاب دست زد.

كتاب بر تمايز ميان اشكال وجود استوار است. نويسنده تفاوت ميان هستي آگاه و هستي ناآگاه را به خواننده مي‌آموزد. هستي آگاه را هستي لنفسه و هستي ناآگاه را هستي في‌نفسه مي‌نامد. آگاهي را چيزي مي‌داند كه به ما امكان مي‌دهد تا طرح هستي خود را در آينده دراندازيم و گذشته‌ي خويش را باز‌سنجيم. نيستي نيز نقش كليدي در كتاب ايفاء مي‌كند. سارتر باور دارد آگاهي آدمي خلأيي است كه در قلب وجودش قرار دارد. به بيان ديگر، اين خلأ همان نيستي نيست. نيستي ملموس را زماني با همه‌ي وجودمان حس خواهيم كرد كه پي ببريم چيزي غايب است.

كتاب از يك پيشگفتار و چهار فصل تشكيل شده ‌است. در فصل اول تلاش شده معناي هستي و نيستي به دست داده شود. در فصل دوم وضعيت هستنده‌اي خاص يعني انسان كه آگاه مي‌شود و به چيزها معنا مي‌دهد، تشريح شده است. فصل سوم كه ساده‌تر نوشته شده و از دو رويكرد و يك بحث تشكيل شده، ‌به مفهوم وجود ديگري و مناسبات مشخص با ديگري مي‌پردازد. فصل آخر نيز بحث درباره‌ي موضوع داشتن و انجام دادن است.