مروري بر برخي از مفاهيم و آموزه‌هاي روان‌شناختي مندرج در نهج‌البلاغه است. در اين اثر سعي شده است مباني انسان‌شناختي، ساحت‌هاي مختلف انسان، معناي زندگي، رشد در گستره زندگي، مسايل مربوط به خانواده، رفتارها و تعاملات فردي و اجتماعي انسان‌ها و در نهايت راهكارهاي دستيابي به بهداشت رواني از منظر امام علي(ع) در نهج‌البلاغه، مورد بحث و بررسي قرار گيرد. از اين رو نگارنده نخست به كتابشناسي نهج‌البلاغه پرداخته و پس از آن محتواي مباحث روان‌شناختي موجود در آن را بررسي نموده است. وي در همين راستا به تبيين مسايلي همچون: سرشت انسان و ماهيت او از منظر امام علي، مسأله جبر و اختيار در نهج‌البلاغه، تحليلي از نفس، روح، عقل، بدن، لب و رابطه آن‌ها در اين كتاب، مفهوم زندگي و رابطه آن با مرگ، باورهاي زندگي پس از مرگ، مفاهيم مرتبط با روان‌شناسي رشد در نهج‌البلاغه، راهكارهاي كارآمدي خانواده در اين كتاب، رفتارهاي اجتماعي انسان و مسايل مربوط به بهداشت رواني از ديدگاه امام علي پرداخته و از منظري روان‌شناختي به تفسير اين قبيل از مفاهيم و آموزه‌ها پرداخته است.