«ماه و آتش» آخرين رمان و به‌نظر منتقدين بهترين رمانِ «چزاره پاوزه»، رمان‌نويس، مترجم و شاعر ايتاليايي است. پاوزه اين كتاب را در سال 1949 نوشت و در 27 آگوست 1950 در اتاق هتلي در رم خودش را كشت.
عنوان رمان اشاره به مناسكِ آيينيِ باروريِ زمين دارد كه شمال ايتاليا برگزار مي‌شود: آييني مخصوصِ شب‌هاي ماهِ كامل كه در آن بازمانده‌ي كشتزارها را بر تپه‌ها و در ميان تاكستان‌ها آتش مي‌زنند و باور دارند كه اين آتش در شبِ ماهِ كامل به بيدار شدنِ زمين و حاصلخيزيِ آن و افزايش محصول كمك مي‌كند.
«ماه و آتش» روايتِ يك راويِ بي‌نام است كه پس از جنگ جهانيِ دوم از كاليفرنيا به سرزمينِ روزهاي كودكيِ خود در ايتاليا بازمي‌گردد، و در پيِ آن‌ است كه بداند چه بر سر آن روستا و تاكستان‌ها و كشتزارها و مردمانش آمده است. و در اين سالها، ايتاليا و آن حوالي جنگ را از سر گذرانده‌اند، فاشيسم را، زندگيِ پارتيزاني را، و البته در پس تمام اينها خاطراتي از عشقي مرموز حضور دارد؛ و آخر اين معجونِ غريبِ عشق و جنگ و فاشيسم و خيانت و حرام‌زادگي و خاطرات گذشته است كه امروزِ راوي را تغيير مي‌دهد...