دوربين‌هاي مداربسته، بازرسي‌هاي امنيتي شديدتر در فرودگاه‌ها، انواع دزدگيرهاي پيشرفته؛ هر جا را نگاه مي‌كنيم نمودي از ترس را در جامعه مي‌بينيم. و اخبار هم هر روز با گزارش‌هايي از تهديدهاي مختلف، از خطرات هر روزهٔ زندگي شهري گرفته تا تهديد جنگ و تروريسم، باعث مي‌شود احساس كنيم هر لحظه ممكن است فاجعه‌اي بر سرمان نازل شود.
ترس احساس قدرتمندي است. مي‌تواند زندگي ما را نجات دهد. اما مي‌تواند آزادي‌مان را هم از ما بگيرد و آن عنصر حياتي پيونددهندهٔ جامعه يعني «اعتماد» را از بين ببرد.

لارس اسوندسن در كتاب «فلسفهٔ ترس» مي‌كوشد ابعاد مختلف اين احساس نيرومند را بكاود و نشان دهد كه ترس چيست، چرا و چگونه در هر گوشه از زندگي مدرن رخنه كرده است، و مهم‌تر اينكه چه استفاده‌هاي سياسي از آن مي‌شود.

اسوندسن با نگاهي به علوم، سياست، جامعه‌شناسي و ادبيات به وارسي ماهيت ترس مي‌پردازد. از عوامل زيستي و عصب‌شناختي گرفته تا پرسش از اينكه چطور ترس ما را وامي‌دارد در تلاش براي كاهش خطر دست به اقداماتي غيرمنطقي بزنيم.

اسوندسن سپس وارد عرصهٔ سياست و جامعه مي‌شود و نقش ترس را در فلسفهٔ ماكياولي و هابز بررسي‌ مي‌كند، به ظهور «جامعهٔ خطرخيز» مي‌پردازد و اينكه چطور ترس اعتماد اجتماعي را تضعيف مي‌كند.

او در نهايت اين پرسش را مطرح مي‌كند كه آيا راهي براي رهايي از ترس وجود دارد؟ آيا ما مي‌توانيم اين جو ترسي را كه امروزه ما را احاطه كرده است بشكنيم؟

اسوندسن در «فلسفهٔ ترس» با پرتو افكندن بر ريشه‌هاي ترس‌هاي موهوم و واقعي‌مان به ما كمك مي‌كند با ترس‌هايمان مواجه شويم و سعي مي‌كند با استدلال‌هايش ما را قانع كند كه بايد فرهنگ اميد و اعتماد را جايگزين نگاه ترس خوردهٔ كنوني جامعه كنيم.