من كيستم؟ چگونه شخصي منحصر به فرد مي‌شوم؟ آگاهي چيست و ربطش با آنچه در مغزمان مي‌گذرد چيست؟ اينها برخي از پرسش‌هاي مهمي است كه علم و فلسفهٔ امروز مي‌كوشد به آنها پاسخ دهد و تاثيري مستقيم بر نحوهٔ درك ما از خودمان دارد.
مل تامپسون نويسندهٔ كتاب «من» به اين موضوع از زاويهٔ تازه‌اي نگاه مي‌كند. او مي‌گويد پرسش‌هايي كه از قديم دربارهٔ رابطه ذهن و بدن مطرح بود تا حدي به كيستي ما پرداخته‌اند اما نتوانسته‌اند به اصل موضوع نزديك شوند: يعني آن خودي كه تجربه‌اش مي‌كنيم.
در جهاني كه رخدادهاي تصادفي در يك چشم به هم زدن زندگي ما را زيرو رو مي‌كند، آيا مي‌توان تصور ثابتي از «من» داشت؟ آيا واقعا مي‌توانم دوستانم يا اعضاي خانواده‌ام را بشناسم؟‌ آنها چطور، آيا آنها مي‌توانند واقعيت «من» را بفهمند؟ براي شناخت يك نفر اسكن مغزي‌اش بيشتر به دردمان مي‌خورد يا زندگينامه‌اش؟ موفقيت چيست؟ آرمان‌هاي زندگي ما چگونه شكل مي‌گيرند و چه نقشي در شكل گرفتن «من» دارند؟ اينترنت، شبكه‌هاي اجتماعي و فضاي مجازي چه تاثيري بر «خود» ما مي‌گذارند؟ اينها برخي از پرسش‌هايي است كه در اين كتاب به آنها پرداخته مي‌شود.
تامپسون با نگاهي به فلسفه، ادبيات، علم و دين در نهايت اين ديدگاه را مطرح مي‌كند كه «خود» يك ماهيت ثابت نيست بلكه يك فرايند است. فرايندي كه در جريان آن حواس و حافظهٔ ما به كمك هم نقشه‌اي شخصي و منحصربه فرد خلق مي‌كند. نقشه اي كه به ما كمك مي‌كند در جهان «راحت باشيم»، با ديگران ارتباط برقرار كنيم و به زندگي‌مان ارزش و معنا ببخشيم. تامپسون نشان مي‌دهد كه اين فرايندي كه توهّم ما از يك «من» متمايز از جهان را شكل مي‌دهد، نه‌تنها به نورون‌هاي فاقد شخصيت ما شخصيت مي‌بخشد بلكه جهان مادي خارج را هم تبديل به جهاني مي‌كند پر از ارزش، زيبايي، دوستي، معنا و تمام چيزهاي ديگري كه برايمان مهم است.
«من» براي همهٔ كساني كه به معناي زندگي‌شان فكر مي‌كنند و گاهي از خودشان مي‌پرسند من چطور اين آدمي شده‌ام كه هستم، كتابي خواندني خواهد بود.