«اوستا» كارنامه‌ي باستاني ايرانيان است. كتابي آييني، اخلاقي و ادبي است. گفتار زرتشت پيامبر باستاني ايران كه پيامش پندار، گفتار و كردار نيك بود و بهروزي انسان در نبرد با اهريمن جهل و دروغ وكيد.
ابراهيم پورداوود از بزرگترين دانشمندان ايراني است كه در نشر فرهنگ ، زبان و ادبيات پيش از اسلام ، اشتياق نشان داد و سال هاي سال به پژوهش و كاوش در آن پرداخت . ايشان در سحرگاه آدينه 20 بهمن 1264 خورشيدي در سبزه ميدان رشت در خانه اي كه تا چند سال پيش ، دبستان عنصري نام داشت ، تولد يافت ، پدرش ، حاجي داوود ، بازرگان و ملاك بود و خانواده اش در رشت ، داوودزاده شهرت داشتند و هوشنگ اتحاديه ي مادر او را در خانواده مجتهدي بزرگ مي داند ايشان در يكي از بزنگاه هاي تاريخي ملت ايران به دنيا آمد و تأثير فوق العاده اي بر رشته ي ايران شناسي گذاشت و در چهره اش مي گفتي كتيبه هاي كهن ايراني تصوير مي شد شگفتا از اين سرزمين دير پاي و باستاني كه هر وقت در تنگنايي گرفتار مي شود فرزندي از آن برمي خيزد كه يك تنه چون ققنوس از خاكستر تاريخ سربر مي افرازد و اميد دل ايرانيان مي شود و چون آرشي كه يك تنه مرزهاي نوراني دانش را در مي نوردد .
اَوِستا نام فراگير مجموعهٔ كهن‌ترين نوشتار و سروده‌هاي ايرانيان است، كه همانا دانشنامهٔ ايرانيان بوده و در روزگار باستان بيست و يك نسك (كتاب) داشته و هم‌اكنون داراي پنج بخش است. بخش‌هاي اوستا بر اين پايه‌اند: يَسنه كه سخنان زرتشت، شناخته شده با نام گاهان در آن گنجانده شده، يشت‌ها (سرودهاي نيايشي)، ونديداد، ويسپرد و خرده‌اوستا.