… نظام سياسي ايران از ميان انواع نظام‌هاي شناخته‌شده، نظام خودكامگي بوده است، يعني نظامي كه به‌ظاهر يك نفر، بدون ضابطه و قانون، خواسته‌هاي خود را تحميل مي‌كند… در نظام خودكامگي ترس جانمايهٔ رابطهٔ بين پادشاه و مردم است. فردوسي در داستان «ضحاك ماردوش» دو مار را كه مغز انسان‌ها خوراكشان است نماد اين خودكامگي قرار مي‌دهد و آرزوي استقرار نظامي استوار و شاهي دادگستر و مردماني دل‌آگاه و عدالت‌پرور را در سر مي‌پرورد. اما چه مي‌شود كه ريشه‌هاي خودكامگي همچنان در اعماق تاريخ ما مي‌پايد و مي‌ماند. جامعه‌شناسي خودكامگي از خلال هزارتوهاي تاريخِ ديرسال ايران و ايرانيان، به جست‌وجوي علل و عوارض ديرپايي و ماندگاري خودكامگي در نظام سياسي و فكري مي‌پردازد و با جست‌وجو در اخبار و احوال تاريخي و با توجه به نظريه‌هاي نوين جامعه‌شناسي سعي در يافتن و تبيين و تعريف آبشخور خودكامگي دارد.