کتاب حاضر، به منظور شناسايي آسيب‌هاي پيش روي نظام فرهنگي در ايران تدوين شده است. مقصود از آسيب‌شناسي فرهنگي، شناخت اوضاعي است که اکثر نخبگان جامعه وجود آن‌ها را منحل توسعه و اعتلاي فرهنگي مي‌دانند و رفع آن‌ها را ضرورت تلقّي مي‌کنند. نگارنده در اين کتاب و در چهار بخش مباحث آسيب‌شناسي فرهنگي را مطرح ساخته است. بخش اوّل، حاوي مباني نظري و بخش دوّم، به چهل‌وسه آسيب نظام فرهنگي اختصاص يافته است. او در ادامه، سازمان‌ها، نهادهاي فرهنگي و کارکردهاي آن را معرّفي و آسيب‌شناسي کرده و در پايان، راهکارهاي لازم را بيان کرده است.