در اين اثر که دومين مجلد از يک مجموعه سه جلدي در زمينه «اصول فقه کاربردي» است، به بحث درباره ادله و منابع فقه شيعه و اهل سنت پرداخته شده است. نگارنده نخست به بررسي مفاهيم و اصطلاحات مربوط به ادله و منابع فقه و کلياتي پيرامون قطع و ظن پرداخته و سپس ادله اربعه معتبر نزد شيعه يعني کتاب، سنت، عقل و اجماع و ادله‌اي مانند عرف، بناي عقلا، قياس و استحسان و استقرا و مصالح مرسله را که نزد اهل سنت معتبر است را مورد تجزيه و تحليل اصول فقهي قرار داده و ميزان اعتبار و ادله اعتبار اين منابع فقهي را بررسي نموده است. وي همچنين سعي کرده تا ضمن بيان روان مطالب، مباحثي را که داراي کاربرد حقوقي است يا با حقوق ارتباط نزديک‌تري دارد با تفصيل بيشتر و با ذکر نمونه‌هاي حقوقي مناسب مورد تجزيه و تحليل قرار داده و تاريخچه از نحوه استفاده از منابع فوق‌الذکر در فقه شيعه و اهل سنت و چگونگي به کارگيري و اقسام آنها را ذکر نموده و نوع کاربرد هريک از آنها را تبيين کرده است.