در کتاب حاضر، تلاش بر آن است تا به نقد و تفسير انديشه‌هاي «نيما يوشيج» معروف‌ترين شاعر عصر جديد (1274ـ1338)پرداخته شود. در اين مسير، نخست دريافت نيما يوشيج از شاعران کلاسيک همچون:‌ حافظ، سعدي، فردوسي و... بيان شده، سپس شباهت‌ها و تفاوت‌هاي سبک هنري وي و سمبوليسم فرانسوي، ارائه شده است. در ادامه، آموخته‌هاي نيما از نظامي شامل: فعل‌انگيزي؛ بيگانه‌سازي زبان؛ بديعه‌پردازي و...، آورده شده است. در پايان نيز تجربه‌هاي نيما در قالب‌هاي نو بازگو و عتيقه‌پسندي او در ساختار زبان شعري، مورد توجه قرار گرفته است.