نگارنده در کتاب حاضر سعي دارد، با نگاهي منصفانه مسئلة بحران هويت را که در نهايت همان بحران فرهنگي است، با مرور رخدادهاي دهه‌هاي اخير (لبنان، يوگسلاوي سابق و...) و خطرات جهاني‌سازي يک جانبة فرهنگ غربي آمريکايي را مطرح کند و راه‌هاي برون رفت از بحران، يا دست کم راه‌هاي جلوگيري از وخيم‌تر شدن آن را بررسي کند. وي در اين مسير، به سؤالاتي چون؛ «چرا در آستانة‌هزارة سوم، تأکيد بر هويت خويشتن بايد با نفي هويت‌هاي ديگري قرين باشد؟»؛ «چرا بسياري از اشخاص نمي‌توانند همة‌ تعلق‌هاي هويتي‌شان را آزادانه به عهده گيرند؟»؛ «آيا جامعه‌هاي ما تنها به دليل تفاوت در دين، زبان، ملت و عقيدة انسان‌هايي که در آن زندگي مي‌کنند، تا ابد گرفتار تنش‌ها و فوران خشونت‌هاي مرگ‌بار از حمله‌هاي انتخاري تا نسل‌کشي، خواهند بود؟»، پاسخ داده است.