كارآفريني فرآيندي است كه در طي آن فرد كارآفرين با ايده‌هاي نو و خلاق و شناسايي فرصت‌هاي جديد و با بسيج منابع، مبادرت به ايجاد كسب و كار نو، سازمان‌هاي جديد و رشد يابنده نموده كه توام با ريسك است و منجر به معرفي محصول يا خدمت جديد جامعه مي‌گردد. براي مفهوم كارآفريني تعاريف متعددي ارائه شده است و هركدام از دانشمندان علوم اقتصادي، اجتماعي، روان‌شناسي و مديريت نظريه‌اي دارند. اما همگي بر اين نكته اشتراك نظر دارند كه كارآفرينان با تفكر خلاق خود و ارائة نظرات نو و تازه و اجرايي كردن آنها، موجبات رشد، پويايي و توسعة اقتصادي جامعه را پديد مي‌آورند. امروزه تفاوت سطح رشد و توسعه در بين كشورهاي پيشرفته، تناسب با سطح كارآفريني در آن كشورهاست. از اين رو به دليل اهميت كارآفريني، نگارنده كارآفريني را به عنوان راهبردي براي توسعه بيان و بررسي كرده است. اصول كارآفريني و ويژگي‌هاي كارآفرينان؛ خلاقيت و نوآوري؛ مديريت كسب و كار؛ فرهنگ كسب و كار؛ و تهية طرح كسب و كار عنوان‌هاي فصل‌هاي كتاب است.