گيلان به سبب حضور طيف وسيعي از روشنفكران و پيشگامان ادبي و هنري در اين سرزمين و آشنايي گستردة آنان با ادبيات غرب و ارتباط با پديده‌هاي جديد فرهنگي، همواره در ارائة نگاه‌هاي تازة هنري پيشگام بوده است. به همين خاطر شعر سپيد در اين ديار، شايد بيش از هر منطقة ديگر از كشور پاي گرفت، دچار دگرگوني شد و تا به امروز به شكلي پي‌گير ادامه يافت؛ تا جايي كه طيف وسيعي از شاعران كه به صورت جدي به اين‌گونه شعر مي‌پردازند، از اهالي گيلان‌زمين‌اند. كتاب حاضر گزيدة شعرهاي سپيد استان گيلان است. مهدي اخوان لنگرودي، محمد اكبري، فتاح پادياب، آزيتا حقيقي‌جو، الهام كيان‌پور، چند تن از شاعران اين مجموعه هستند. بوف كور؛ تصوير عشق؛ باران؛ در اين گرگ و ميش؛ چهارراه اتفاق؛ نوستالژيا؛ اگرچه مقصد دريا بود؛ عمق التماس؛ صدف‌هاي تازه؛ نام قديمي اين كوچه؛ و تنفر، عنوان برخي از سروده‌هاي كتاب است.