اين كتاب، يك دوره مباحث مربوط به «اخلاق اسلامي» است. نويسنده، اثر خود را در پنج باب، ترتيب داده است. در باب اول مقدمات مباحث اخلاقي را تدوين كرده كه بيشتر حاوي بحثهايي در «خودشناسي»، «انسان‏شناسي» و تأثير خودشناسي در «خودسازي» است. در باب دوم از «قواي نفساني» انسان و اخلاق مذموم سخن گفته است. در باب سوم به نقش اعتدال و تعادل در حفظ اخلاق پسنديده پرداخته است. در باب چهارم كه مفصل‏ترين بخش كتاب را تشكيل مي‏دهد، از انواع اخلاق و از فوايد و مفاسد هر يك سخن گفته و به نقد و بررسي مباحث مربوط پرداخته است. مؤلف كتاب در اين باب، در پنج مقام، بحث كرده است. در مقام اول، «عدالت» را كه متعلق به قوه عامله انسان است بررسي كرده؛ در مقام دوم به بررسي اخلاق و صفات مربوط به قوه عاقله پرداخته است؛ در مقام سوم به بيان اخلاقي كه متعلق به قوه غضبيه است پرداخته؛ در مقام چهارم، ملكات مربوط به قوه شهويه را شرح داده؛ در مقام پنجم اخلاق و اوصافي را كه از چند «قوه» انسان ناشي مي‏شود، تبيين كرده است. در باب پنجم از اسرار و آداب «عبادت» در هفت مقصد سخن گفته است.