در قرآن كريم نام و مكان‌هايي ذكر شده كه از نظر تاريخي حائز اهميت است و مي‌توان آنها را از لحاظ باستان‌‌شناسي كاوش نمود. صورت كلي كار باستان‌شناسي چنين است كه در زمين كاوش نموده تا به لايه‌هاي مختلف زمين برسد و ادوار مختلف تاريخي را از لابه‌لاي آن شناسايي كنند. در قرآن آن‌قدر به اين آثار باستاني اهميت داده شده كه از آن به عنوان آيات ياد شده است، البته بايد گفت كه قرآن کتاب باستان‌شناسي نيست و به منظور بيان علم باستان‌شناسي نيز نيامده است، اما اشاره‌‌هاي قرآن در اين باره اعجاز‌آميز است، اعجاز بودن اين اشاره‌ها درقرآن به اين دليل است كه خود پيامبران در شرايطي نبوده‌اند كه نسبت به آن اخبار علمي داشته باشند، حتي در تورات و انجيل نيز اشاره‌اي به آنها نشده است و همين مطالب نمايانگر معجزه بودن قرآن است. نگارنده در اين كتاب ضمن طرح نكاتي دربارة قرآن منابع باستان‌شناسي و چگونگي پيشرفت آن، به بررسي واژة اخدود، ارم، حجر و... در باستان‌شناسي قرآن پرداخته و در نهايت، نيم‌نگاهي به نيمة پنهان نشانه‌هاي باستاني (گورها و گورستان‌ها و...) داشته است؛ ضمن آن كه در بخش پيوست‌ها، ترجمة آيات مطرح در كتاب به همراه يادداشت‌ها و تصاويري از كتب خطي قرآن را آورده است.