حكومتي كه قوم پارس، برخاسته از جنوب ايران در عصر باستان، توسط سرداري با نام كورش به وجود آورد (550 پ. م) بعدها به نام نياي آنها، هخامنش، به هخامنشيان مشهور گرديد. پارس‌ها را يكي از سه گروه بزرگ آريايي مي‌دانند كه شاهنشاهي آنان از لحاظ وسعت، نحوۀ مديريت و جلوه‌هاي تمدني يكي از چشم‌گيرترين حكومت‌هاي عصر باستان به شمار مي‌رفت. ادارۀ اين قلمرو و اقدامات پارسيان در 2500 سال پيش در اين زمينه، از نبوغ آنها در كشورداري خبر مي‌دهد. هخامنشيان هرچند ميراث تمدن‌هاي بين‌النهرين، مصر، ليدي، عيلام و... را به دست آوردند، اما توانستند با يكپارچه كردن آنها و دميدن روح پارسي در كالبد اين تمدن‌ها جهاني نو بيافرينند. نگارنده در كتاب حاضر، به اختصار دستاوردهاي پارسيان در عصر هخامنشي را بيان مي‌كند و به مسائلي چون زندگي روزانه در امپراتوري هخامنشي، زندگي در دربار شاهان بزرگ، ارتش هخامنشيان و ماشين جنگي آنها، جهانگيري و اقدامات پادشاهان اين سلسله و عوامل موثر در زوال پارسيان مي‌پردازد. ميراث ارزشمند هخامنشيان براي آيندگان نيز از مطالب پاياني كتاب به شمار مي‌رود.