شهر رشت مركز استان گيلان مي‌باشد و در جنوب غربي درياي خزر قرار گرفته است. هواي آن در تابستان گرم و مرطوب و سنگين مي‌شود. شهر كنوني رشت در ابتدا قصبه‌اي ميان دو رودخانۀ «گوهر رود» و «سياه‌رود» بوده است كه واحدهاي مسكوني پراكنده‌اي، در فضاي جنگلي و باغ‌هاي مركبات آن، به دور مسجد يا بقعه و مزار بزرگواري شكل گرفته و هستۀ اوليه و قديم‌ترين بخش شهر را به تدريج شكل بخشيده است. در خصوص وجه تسميۀ رشت، نظرات گوناگون مطرح شده است و عده‌اي معناي آن را «فروافتاده»، «درگودي قرار گرفته» و «خاك‌روبه» دانسته‌اند. به باور بعضي نيز چون اين شهر نسبت به برخي از شهرهاي گيلان، مانند رودبار و لاهيجان در گودي واقع شده، از اين رو به اين نام خوانده شده است. زبان اصلي مردم رشت، «گيلكي»، يكي از شاخه‌زبان‌هاي فارسي ميانه يعني زبان پهلوي (پارتي) است. در كتاب حاضر وضعيت جغرافيايي، تاريخ عمومي و ويژگي‌هاي انساني، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي رشت به تفصيل بررسي شده است.