بررسي ديدگاه‎هاي فلسفي «فردريش ويلهلم نيچه» فيلسوف آلماني در مورد هنر موسيقي و فلسفه زبان است. در اين كتاب بحثي پيچيده و چند لايه در دو حوزه فلسفه زبان و فلسفه هنرها كه در آن ماهيت سه هنر كلامي (منقول يا مكتوب), مصوّت و مصور, همزمان و در نسبت با يكديگر مورد بحث و بررسي فلسفي قرار گرفته و ديدگاه‎هاي نيچه در مورد آنها منعكس مي‏گردد. حرف اصلي نيچه در اين نوشتار آن است كه موسيقي داراي نوعي تقدم بر هر هنر ديگري است و اين تقدم، ذاتي و سه‏بعدي است. ذاتي بودن آن به اين معناست كه اين تقدم از ذات و طبيعت موسيقي سرچشمه مي‏گيرد و سه‏بعدي بودن آن از سه وجه تقدم دارد: تقدم زماني, منطقي و ارزشي. ديدگاه‎هاي نيچه در مورد متن, ترجمه و زبان نيز از ديگر مباحث مطرح شده در اين كتاب است.