"تهران" از قديم الايام وجود داشته و در دوره‌ي شاه طهماسب صفوي آباد شده است. شاه طهماسب در سال 961 ق دستور داد بارويي با صد و چهارده برج دور تهران بنا نمودند و در هر برج يك سوره از سوره‌هاي قرآن را دفن كردند، سپس چهار دروازه براي شهر ساختند. در همين زمان ارك و بازار تهران و مسجد جامع بنياد شد و تهران صورت شهر به خود گرفت، ولي در فتنه‌ي افاغنه، شهر تهران آسيب فراوان ديد. كريم‌خان زند ارگي جديد براي تهران ساخت كه هنوز هم به نام خلوت كريمخاني در كاخ ابيض باقي است. ترقي تهران از زمان آقامحمدخان قاجار؛ يعني زماني كه به عنوان پايتخت انتخاب گرديد شروع شد و رفته‌رفته اعيان و رجال كشور و اتباع آنان از نقاط مختلف كشور رو به تهران آوردند و در آن ساكن گرديدند و بر توسعه‌ي شهر و جمعيت آن افزودند. در زمان ناصرالدين شاه قاجار شهر را برمبناي علمي از چهار سمت توسعه دادند. از سال 1300 شمسي، زمان رضاشاه، ترقي سريع تهران آغاز گرديد و موسسات مختلف يكي پس از ديگري به وجود آمد. كتاب حاضر برگزيده و خلاصه‌ي تاريخ تهران است كه در گذشته در 2 مجلد چاپ شده بود. هدف از تلخيص اين كتاب، برخي از رويدادهاي تاريخ و شرح حال بسياري از افراد بوده است كه با موضوع تاريخ تهران ارتباط مستقيمي نداشته‌اند. در كتاب نخست تاريخ تهران از دوره‌ي صفويه تا رضاشاه پهلوي (1320 ش) بيان شده و آن‌گاه نويسنده به ذكر تاريخ و آثار، ابنيه، گذرگاه‌ها و... قسمت شمالي، جنوبي، غربي و شرقي تهران پرداخته است.