بحث جهاني شدن و تجديد ساختار اقتصاد به هيچ‌روي از پديده‌هاي جديد نيست. تجديد ساختار عبارت‌ است از طراحي و تدوين مجدد روشي كه در آن توليد محصولات در ارتباط ميان توليدكننده و مصرف‌كننده و در شبكه‌ها و روابط مرتبط با فعاليت‌هاي اقتصادي، مورد تشويق قرار گرفته، تنظيم و حمايت مي‌شود. جهاني شدن نيز نوعي تجديد ساختار در سطح جهاني است كه بر تلفيق بازارهاي بين‌المللي كالا، خدمات، فن‌آوري، سرمايه‌گذاري و نيروي كار متمركز است. در اين ميان تجديد ساختار در وضعيت نيروي كار از اهميت به‌سزايي برخوردار است و از مباحث جديد در حوزه‌ي تئوريك به شمار مي‌آيد. جهاني شدن و توسعه‌ي بازار نيروي كار تابع عوامل دروني و بيروني اقتصاد كشورها است. در برخي مدل‌هاي پژوهشي صورت گرفته، نيروي كار را به سه گروه شغلي تقسيم كرده‌اند: حرفه‌اي‌ها، كارگران توليد و كارگران كم‌مهارت كشاورزي. هم‌چنين در ارتباط با مساله‌ي جهاني شدن و نيروي كار مساله‌ي ديگري به نام مهاجرت نيروي كار مطرح شده است. مهاجرت نيروي كار به معناي عبور از مرزهاي يك واحد اداري يا سياسي در يك دوره‌ي كوتاه زماني است كه ممكن است به دو صورت ملي و بين‌المللي صورت گيرد. مهاجرت نيروي كار، ناشي از تلفيق جوامع بومي و نظام‌هاي اقتصادي ملي با روابط جهاني مي‌باشد، از اين‌رو نگارنده در كتاب حاضر به طرح مساله‌ي جهاني شدن به خصوص جهاني شدن نيروي كار و ارتباط آن با ساير پديده‌هاي نيروي كار پرداخته و مباحثي از اين دست را بررسي كرده است: ابعاد و عوامل جهاني شدن، نتايج اقتصاد جهاني، تنش‌هاي جهاني شدن، مهاجرت نيروي كار و مزاياي آن، و بررسي سياست‌هاي مهاجرت نيروي كار.