نگارنده در اين كتاب فرايند احياي جامعه‌شناسي تاريخي پس از جنگ جهاني دوم و تحولات آن را از دهه‌ي پنجاه تا دهه‌ي نود سده‌ي بيستم مورد بررسي تحليلي قرار مي‌دهد. وي كه در مقابل موج اول جامعه‌شناسي تاريخي، يعني دوران كلاسيك جامعه‌شناسي در سده‌ي نوزدهم عنوان موج دوم را به اين دوران مي‌دهد، آن را به سه مرحله‌ي دقيق‌تر تقسيم كرده و جامعه‌شناسان تاريخي هر مرحله را با توجه به آثار و انديشه‌هاشان معرفي و تحليل مي‌كند. برخي از اين افراد عبارت‌اند از: پارسونز، اسملسر، آيزنشتاد، ليپست مارشال، بنديكس، بلوخ، الياس، مور، تامپسون، اسكاچ پول، تيلي، اندرسون، والدشيتن، برودل، مان، رانسيمن و گيدنز. يكي از اهداف كتاب گسترش دادن مخاطبان جامعه‌شناسي تاريخي است. در فصل‌هاي مختلف كتاب راه و روش‌هاي گوناگون موجود در ادبيات جامعه‌شناسي تاريخي عرضه مي‌گردد. نويسنده در كتاب به بسط "جامعه‌شناسي تاريخي "مي‌پردازد و سه مرحله‌ي متوالي را مطرح مي‌كند كه مشخصه‌ي هريك از اين مراحل، رهيافتي خاص در جامعه‌شناسي تاريخي به دموكراسي، سرمايه‌داري، قدرت و ارزش‌هاست. وي مي‌كوشد تا منطق آشكار و خطوط هم‌گرايي و واگرايي موجود در مباحثه‌ي محوري سنت ليبرال غربي را شناسايي كند و اين مباحثه را در بافت تاريخي و سياسي آن قرار دهد. هم‌چنين تلاش دارد تا جامعه‌شناسي تاريخي را به منزله‌ي رشته‌اي معرفي كند كه سعي دارد با تحقيق در زمينه‌ي عملكرد و تغيير جوامع گذشته را كنكاش كند.