اوستا و كهن‌ترين بخش آن يعني گاتاها، مطمئن‌ترين سرچشمه‌ي پژوهش و آشنايي با آموزش‌هاي اخلاقي و معنوي زرتشت است كه به صورت نوشته از 3700 سال پيش، از نسلي به نسل ديگر منتقل شده و اينك به دست ما رسيده است. گاتاها داراي هفده هات يا بخش است كه به هنگام گردآوري اوستا آن را در ميان يسنا كه نيايش‌هاي كهن پيش از زرتشت است جاي داده‌اند. اين كتاب، ترجمه‌ي هات بيست و هشتم تا سي و چهارم گاتاهاست كه در آن مضاميني از اين دست بازگو شده است: "وجود و گوهر نيك و بد در آدمي با نام‌هاي سپنتامئينيو كه پرتوي از ذات اهورا مزدا و سرچشمه‌ي همه‌ي نيكي‌ها، پاكي‌ها و شادي‌هاست و ديگري آنگرمئينيو (اهريمن) كه نماد شر، پليدي و ويرانگري است"، ياري خواستن زرتشت از اهورا"، "ذكر شش صفت اهورامزدا به وسيله‌ي زرتشت كه از آن جمله است: اشا، وهومنه، خشترا، آرمئيتي، هئوروتات و امرتات"، "مقاومت در برابر گمراهاني كه سود خويش را در آزار ديگران مي‌بينند و با راستي مي‌ستيزند"، "ملزم كردن هر فرد اعم از زن و مرد در آباد كردن جهان" و "افزوني انديشه به وسيله‌ي هماهنگي با صفات اهورامزدا".