در كتاب عنوان شده است: "يكي از اهداف تشكيل گروه هشت (اندونزي، ايران، بنگلادش، پاكستان، تركيه، مالزي، مصر، و نيجريه) همكاري‌هاي تجاري بوده است". بر اين اساس، كتاب حاضر به بررسي امكان گسترش تجارت ايران با اين گروه كشورها و تعيين امكانات مبادلاتي ايران ـ با تعيين اقلام كالاهايي كه تشكيل‌دهنده‌ي اين پتانسيل هستند ـ اختصاص دارد. بنابراين، نخست روند آزادسازي تجاري در جهان در موضوع منطقه‌گرايي بررسي گرديده و سپس سازمان گروه هشت به همراه مشخصه‌هاي مهم اقتصادي و تجاري اين كشورها شناسانده شده است. هم‌چنين، ضمن معرفي سياست‌ بازرگاني و معرفي سياست‌هاي بازرگاني حمايتي، ساختار تعرفه‌اي و برخي از محدوديت‌هاي غير تعرفه‌اي كشورهاي عضو گروه هشت بازگو شده است. افزون بر اين، مبحث امكان توسعه‌ي تجارت ايران با اعضاي گروه هشت بررسي گرديده است. در اين تحقيق نشان داده شده است: بيش‌ترين پتانسيل صادراتي ايران مربوط به كشور تركيه است و پس از آن به ترتيب پاكستان، مالزي، مصر، اندونزي، نيجريه، و بنگلادش است. نيز، بيش‌ترين ظرفيت بلااستفاده‌ي پتانسيل صادراتي ايران مربوط به كشور نيجريه و پس از آن به ترتيب مالزي، مصر، بنگلادش، اندونزي، و پاكستان است. افزون بر اين، بيش‌ترين پتانسيل وارداتي ايران مربوط به كشور اندونزي و سپس به ترتيب كشورهاي مالزي، تركيه، مصر، پاكستان، بنگلادش، و نيجريه است.