در تحقيق حاضر، تاثير تجارت خارجي بر بهره‌وري در اقتصاد ايران طي دوره‌ي 79 - 1360، هم چنين آثار آزادسازي تجاري پس از سال 1368 بررسي و ارزيابي مي‌شود. براي مثال، دركتاب خاطرنشان مي‌شود: "نتايج حاصله نشان مي‌دهند كه متغيرهاي تجاري صادرات و نهادهاي وارداتي، پساز كنترل ساير عوامل بر آثار مثبتي بر سطح بهره‌وري دارند اما شواهد موجود، آثار سياست‌هاي تجاري را (به جز از طريق نهاده‌هاي وارداتي) بر رشد بهره‌وري تاييد نمي‌كنند، تنها به نظر مي‌رسد كه استفاده گسترده از نهاده‌هاي وارداتي، رشد روند بهره‌وري را متاثر مي‌سازد، تاثير سهم صادرات بر سطح بهره‌وري همواره مثبت و معنادار بوده است. به علاوه به نظر مي‌رسد كه متغيرهاي سهم صادرات با متغيرهاي مجازي براي آثار ويژه هر صنعت، هم بستگي دارند بدين ترتيب انتظار مي‌رود آثار غير قابل مشاهده مربوط به تفاوت‌هاي بين‌بخشي مانند نوع مالكيت، شدت تمرد و درجه انحصار، توانمندي‌هاي تكنولوژي و ميزان حمايت‌ها، تا حدي در متغير سهم صادرات منعكس شوند. هم چنين نتايج حاصله نشان مي‌دهند كه كه واردات و احتمالا نرخ‌هاي حمايت از صنايع مختلف، تاثيري بر سطح و روند بهره‌وري نداشته است.