اين كتاب، از آثار كهن مربوط به تنجيم است كه ظاهرا بر اساس نجوم ايراني و با عنايت به اسطوره‌ها و حكايات عصر، در زمان ساسانيان، سامان يافته است. در ادبيات تنجيمي چنين حكايت مي‌شود كه تنكلوشا، پس از سازمان آن در ايران و لابد به فارسي ميانه (پهلوي) به زبان سرياني، و سپس در دوره‌ي اسلامي به عربي ترجمه شده و منبع اطلاع‌ بسياري از ادبيات تنجيمي بعد از خود بوده است. در كتاب، نخست مباحثي در زمينه‌ي اثبات طلسمات، كيفيت استعمال طلسم و منفعت آن، و علل پنهان داشتن اين علم از عوام، مطرح گرديده و سپس درجات مختلف صور فلكي بازگو شده است. گفتني است كنون نسخه‌اي از ترجمه‌ي سرياني اين كتاب شناخته نيست، ولي از ترجمه‌ي عربي و نيز ترجمه‌ي فارسي آن ـ كه هر دو كاملا با هم مطابق هستند ـ نسخه‌هايي در دست است. نگارنده در كتاب با پيش‌گفتار مفصل نگارنده (مصحح)، معاني واژگان و عبارات و اصطلاحات متن، و مدخل منظوم اثر "عبدالجبار خجندي" (رساله‌اي در احكام نجوم، منظوم به سال 616 هـ ق) همراه است.