چادر سبز بزرگ داستان زندگي سه دوست است: يك شاعر، يك نوازنده‌ي بااستعداد پيانو و يك عكاس شيفته‌ي ثبت اسرار. اين سه كه در دهه‌ي پنجاه ميلادي در مسكو با هم آشنا شده‌اند، در زمانه‌اي كه قهرمانان كشته يا تبعيد شده‌اند، پا به دوران بزرگ‌سالي مي‌گذارند. در جامعه‌اي غرقِ اختناق، شخصيت‌هاي داستان تلاش مي‌كنند تا با هنر، عشق به ادبيات و كنشگري اجتماعي به نبرد استبداد بروند. در اين مسير، آن‌ها با مأموران امنيتي كا‌گ‌ب برخورد مي‌كنند؛ با سازماني كه آماده است سوءظن و خيانت را در ذهن شهروندان تثبيت كند.

اوليتسكايا به سنت ادبي نويسندگان بزرگ روس پايبند است؛ به سنت داستايفسكي، تالستوي و پاسترناك. او در چادر سبز بزرگ سياست، شيدايي و ايمان مذهبي را در هم مي‌آميزد و شكوفايي زندگي فردي را در دل تاريك‌ترين لحظه‌ها جشن مي‌گيرد. اينجا قهرمان‌هاي اصلي و ده‌ها شخصيت فرعي، خرده‌روايت‌هاي گاه طنزآميز و گاه هولناك به هم مي‌‌پيوندند و تصويري مي‌سازند از جامعه‌اي كه در شوروي دهه‌ي پنجاه تا هفتاد به شيوه‌هاي گوناگون در پي دوام است. جامعه‌اي كه در آغازين جمله‌هاي اين رمان در تصويري متناقض نقش مي‌بندد: از يك‌سو آرزوي شنيدن خبر مرگ ديكتاتور را در دل مي‌پروراند و از سوي ديگر، وقتي خبر آن را از راديو مي‌شنود، از وحشت اشك مي‌ريزد.