كتاب حاضر مي‌كوشد با طرح سلسله‌اي از مباحث تاريخي و فكري و جهان‌بيني‌ها، انديشه وران و جنبش‌هاي اجتماعي ايران- پيش و پس از اسلام- را به تأمل فلسفي شرح دهد و راز پايداري و تداوم ايران و جنبش‌هاي اجتماعي آن را با وجود اشغال مكرر را دريابد. بدون شك «طبري» در اين تلاش پيشگام است و پيش از او انديشه‌وري به اين عرصه ورود نكرده است. توفيق «طبري» در اين عرصه را بايد در دانش گسترده او دانست، او ذهني دايرة‌المعارفي و حافظه شگفت‌انگيزي داشت.