داستان‌هاي جوجه تيغي را وكيلي آلماني بر اساس پرونده‌هايش نوشته و لحن سرد و بي طرفانۀ او در روايت خشونت و تبعيض و ظلم، نشان از اين نكته دارد. ولي اين بدان معنا نيست كه نويسنده هيچ احساسي به شخصيت‌هاي داستانش نداشته است، كه حتي با بعضي از آن‌ها تا سال ها بعد نيز ارتباط داشته و از حالشان باخبر بوده است.روايت جزئيات يك ماجرا و توصيف دقيق صحنۀ جرم، از خصوصياتي است كه داستان‌هاي اين مجموعه را به داستان‌هاي جنايي و معمايي شبيه مي‌كند. گاهي پيچيدگي معماها، داستان را شبيه به داستان هاي پليسي مي كند و گاه نيز فضاهاي سرد و تاريك مخاطب را به ياد داستان هاي كافكا مي اندازد.

پايان هيچ يك از داستان ها را حتي خوانندگان باهوش هم نمي توانند به راحتي پيش بيني كنند. نويسنده هيچ تعهدي نداده است كه پايان داستان ها هميشه تلخ يا خوشايند باشد. گاهي مجرم واقعي پيدا نمي شود.گاهي بي گناه مجازات مي شود و گاهي گناهكار تبرئه مي شود. گاهي همه چيز ناشي از يك اشتباه ساده و سوء تفاهم است و گاهي جرم با خشونت و وحشيگري اتفاق افتاده و هيچ جاي ترحمي براي مجرم باقي نگذاشته است.