دستنامۀ تشخيصي و آماري اختلالات رواني(DSM) تلاشي است از سوي انجمن روان‌پزشكان آمريكا براي يكدست كردن نظام تشخيصي بالينگران حوزۀ بهداشت روان و تا بحال پنج ويرايش آن منتشر شده است. اين دستنامه با ويرايش‌هاي پياپي در 60 سال گذشته، در تلاش بوده كه تعريفي عملياتي و مستقل از نظرات فرد ارزياب ارائه نمايد و اين نظام طبقه‌بندي بتدريج به يك مرجع استاندارد اقدامات باليني در زمينه بهداشت روان تبديل شده است. از آنجا كه توصيف دقيق فرايندهاي زمينه‌اي آسيب‌شناختي بيشتر اختلالات رواني امكانپذير نيست، بايد بر اين نكته تأكيد نمود كه ملاك‌هاي تشخيصي فعلي بهترين توصيف موجود درمورد نحوۀ بروز و تشخيص‌گذاري اختلالات رواني توسط بالينگران آموزش ديده است. هدف از تدوين DSM ارائۀ يك راهنماي كاربردي، كارا و قابل انعطاف در سامان‌بخشي اطلاعاتي است كه بتواند به تشخيص دقيق و درمان اختلالات رواني كمك كند. اين راهنماي تشخيصي و آماري، ابزاري براي بالينگران، يك منبع آموزشي اساسي براي دانشجويان و بالينگران و مرجعي براي پژوهش‌گران اين رشته محسوب مي‌شود. DSM مورد استفادۀ بالينگران و پژوهشگران زيادي با ديدگاه‌هاي مختلف (زيستي، روان‌پويشي، شناختي، رفتاري، بين‌فردي، خانواده/ سيستم ها) است كه همه آنها تلاش مي‌كنند براي انتقال ويژگي‌هاي اساسي بيمارانشان به يك زبان مشترك دست يابند. اطلاعات و يافته‌ها براي تمام متخصصاني كه با جنبه‌هاي مختلف بهداشت روان سروكار دارند. ملاك‌هاي تشخيصي موجز و صريح هستند و هدف از ارائۀ آنها تسهيل ارزيابي عيني تظاهرات علائم در محيط هاي مختلف باليني - بستري، سرپايي، بيمارستان روزانه ، روانپزشكي رابط -مشاور، مطب‌هاي خصوصي، و مراقبت‌هاي اوليه و نيز مطالعات همه‌گيرشناختي اختلالات رواني جمعيت عمومي است. در عين حال DSM-5 ابزاري است در جهت گردآوري و ارائۀ آمارهاي صحيح بهداشت عمومي در زمينۀ ميزان‌هاي هم‌ابتلايي و مرگ و مير اختلالات رواني. نهايتاً ملاك‌هاي تشخيصي و متون مربوطه بعنوان يك درس‌نامه عمل مي‌كنند كه براي دانشجوياني كه در ابتداي دورۀ حرفه‌اي، براي فهم و تشخيص اختلالات رواني نياز به شيوه‌اي ساختار يافته دارند و نيز براي متخصصاني كه براي اولين‌بار به يك اختلال نادر برمي‌خورند، كمك شاياني مي‌كنند.