يونگ در دستگاه روان‌شناسي خود كه مبتني بر پژوهش تجربي است مي‌كوشد كه پديده‌هاي گوناگوني را كه به انسان مربوطند و از جمله دين را بر بنياد شيوه‌هاي علمي بررسي كند و از توسل به هرگونه ملاحظات فوق طبيعي و يا فلسفي بپرهيزد. او در تبيين مفهوم و علائم ديني، پاي فعاليت خلاق ضمير ناخودآگاه را به ميان مي‌آورد و درعين‌حال دين را محصول حالت مراقبه و تذكر و توجه دقيق به بعضي عوامل مؤثري مي‌داند كه انسان عنوان «قدرت ظاهر» را به آن اطلاق مي‌كند.
اين كتاب كه از معروف‌ترين آثار كارل گوستاو يونگ، روان‌شناس، پزشك و فيلسوف سوئيسي است شامل سه سخنراني است كه در سال 1937 در دانشگاه ييل امريكا ايراد گرديد و بعداً با اصلاحات و اضافات و تعليقاتي با عنوان دين و روان‌شناسي به چاپ رسيد، اما در لحن ساده و بيان گفتگووار آن تغييري داده نشد و بنابراين مي‌توان اين كتاب را از زمره آسان‌فهم‌ترين آثار يونگ شمرد كه درعين‌حال تا عمق پيچيده‌ترين عقايد او پيش مي‌رود و چكيده نظريات فلسفي او را به ساده‌ترين شكل عرضه مي‌كند.