تاريخ جنون در عصر كلاسيك، دومين كتاب ميشل فوكو مي‌باشد كه در سال 1961 منتشر شد. ژاك دريدا نيز در سال 1963 نقدي بر اين كتاب عرضه كرد كه با عنوان «كوگيتو و تاريخ جنون» به چاپ رسيد. فوكو نيز چند سال بعد نقد دريدا را پاسخ گفت. ژاك دريدا حدود نيمي از نقد خود را به دو اشكال مهم بنيادي، تاريخ جنون اختصاص داده است، و در نيمة ديگر به سه صفحه آغازگر فصل دوم كتاب، يعني حس بزرگ مي‌پردازد كه فوكو در آن گفته است دكارت در تاملات جنون را از چارچوب شك فلسفي خود و كلا از قلمرو فلسفه طرد كرده و كار او در واقع وجه فلسفي حبسي است كه در عصر كلاسيك (قرون 17 و 18) در عينيت اجتماع روي داد و بعضي از اقشار جامعه، به طور عمده ديوانگان، مشمول آن شدند. به اعتقاد دريدا قرائت فوكو ساده‌انديشانه است. كتاب حاضر، حاوي مقالات مذكور مي‌باشد كه عنوان آنها عبارت‌اند از: حبس بزرگ، «كوگيتو و تاريخ جنون»، «پاسخ به دريدا»، «تن من، اين كاغذ، اين آتش».