اين كتاب شاملِ شش داستانِ كوتاه است كه اكثرشان در دو يا سه سالِ اخير نوشته‌شده‌اند و مخاطبان در آن‌ها فضاهاي جديدي از دولت‌آبادي درك خواهند كرد. درون‌مايه‌ي اكثر داستان‌ها شهري‌ست و بعضي‌شان نيز حتا در جغرافيايي خارج از ايران اتفاق مي‌افتند. اين داستان‌ها به ترتيب «مولي و شازده»، «اسم نيست»، «يك شبِ ديگر»، «اميليانو حسن»، «چوب خشكِ بلوط» و «اتفاقي نمي‌افتد» نام دارند كه در كنارِ هم كتابي صد و شش صفحه‌اي را ساخته‌اند. محمود دولت‌آبادي بعد از انتشارِ رمانِ «سلوك» در اوايلِ دهه‌ي هشتاد تا به امروز كمتر توانسته بود كارِ داستاني منتشر كند و بيشتر آثارش در حوزه‌هاي خاطره‌نگاري، نقدهاي ادبي، گزيده‌هاي متونِ كهن و … بودند. رمانِ مشهورِ او «زوال كلنل» در كش و قوسي طولاني هنوز نتوانسته مجوزِ انتشار به زبانِ فارسي پيدا كند. او در آغازِ سالِ 1394 به‌گزيني از متون كلاسيكِ ادبيات فارسي با نامِ «تا سرِ زلف عروسان سخن» منتشر كرده بود.