در اين اثر نخست با يك استدلال علمي و مطابق با روش هاي پذيرفته شده بحث فلسفي در جهان غرب، فلسفه و منطق ديالكتيكي هگل را به عنوان بنياد فلسفي ماركسيسم، براي خوانندگان تشريح كند و سپس با تجزيه و تحليل مايه هاي اصلي آثار ماركس، نشان دهد كه ماركس از هرگونه جامعه پرستي بيزار بود و براي هيچ كس اين جواز را صادر نكرده بود كه افكار و شادكامي و آزادي اش را در پيشگاه جامعه قرباني كند.

هربرت ماركوزه، فيلسوف نوماركسيست و بلندآوازۀ آلماني، كتاب خرد و انقلاب را به ويژه براي دانشگاهيان نوشته و روي سخنش بيش‌تر با دانشجويان و دانش‌پژوهان فلسفه و علوم اجتماعي است. اين كتاب به نظر ماركوزه معرفي راستين و غيرمغرضانۀ فلسفه و منطق ديالكتيكي و دفاع از آن در برابر انديشمنداني است كه ماركس و ماركسيسم را زمينه‌ساز استالينيسم و هگل و هگل‌گرايي را بستر نازيسم پنداشته بودند.
ماركوزه بر آن است كه در اين اثر نخست با يك استدلال علمي و مطابق با روش‌هاي پذيرفته‌شدۀ بحث فلسفي در جهان غرب، فلسفه و ديالكتيك هگل را به عنوان بنياد فلسفي ماركسيسم براي خوانندگان تشريح كند و سپس با تجزيه و تحليل مايه‌هاي اصلي ماركس، نشان دهد كه ماركس از هر گونه جامعه‌پرستي بيزار بود و براي هيچ‌كس اين جواز را صادر نكرده بود كه افكار و شادكامي و آزادي‌اش را در پيشگاه جامعه قرباني كند. ماركوزه معتقـد است كه به نظــر ماركــس، هــر نظامــي كه در بــرابــر برخورداري و استقلال و آزادي افرادش كليتي انتزاعي را قرار دهد و از آنان درخواست كند از جزئيت فردي‌شان در برابر كليت صرف‌نظر كنند، مشروعيتي ندارد و افراد آن جامعه اين حق را دارند كه در صدد براندازي انقلابي آن نظام برآيند.