کتاب حاضر در رويکردي تاريخي، به نحوة سازمان‌دهي ارتش ايران در دوران سلطنت هخامنشيان (330ـ558 ق.م) پرداخته شده است. در اين مسير ويژگي‌ بارز امپراتوري پارس‌ها، يعني حفظ سازمان‌هاي بومي و توسعة آن در زمينه‌هاي نظامي توضيح و سپس تجهيزات مادها و پارس‌ها در تشکيل نخستين پياده نظام و سواره نظام هخامنشي شرح داده مي‌شود. در ادامه يکي ديگر از ويژگي‌هاي ارتش ايران يعني چندمليتي بودن آن با معرفي گروه‌هاي سربازان غيرايراني در ارتش و ارائة شواهد مربوطه، ‌ارزيابي مي‌گردد. در پايان نقش ارتش در جنگ‌هاي آن دوره به تفضيل بررسي مي‌شود. شايان ذکر است کتاب با تصاوير و نمودارهاي مربوط به موضوع همراه است.