سكه، سندي مكتوب و كتابي پرمحتواست كه ضرورت و شناخت آن از ابعاد مختلف قابل اهميت است. در سكه، شناسايي مذهب، اقتصاد، هنر، آداب و رسوم، صنعت، سياست و به طور كلي فرهنگ و تمدن نقش اساسي دارد. يكي از دوره‌هايي كه بررسي سكه‌هاي آن داراي اهميت است، دورة هخامنشي است. در اين دوره سكة دريك طلا و شكل نقره ضرب مي‌شود. در سال 548 ق. م، زماني كه كوروش هخامنشي آسياي صغير را فتح كرد، يونانيان به استعمال سكه آشنايي داشتند و كرزوس از مدتها پيش از رواج سكه در شهرهاي بزرگ بازرگاني مطلع بود و هر شهري سكة مخصوص خود را داشت. پس از آن كه كرزوس به وسيلة ايرانيان مغلوب شد، ضرب همان سكه‌هايي كه در گذشته رواج داشت، ادامه يافت. كتاب حاضر، به سكه‌شناسي دورة هخامنشي اختصاص دارد و در شش فصل با اين عناوين تنظيم شده است: سكه‌هاي شاه بزرگ، سكه‌هاي شاهان تابعه و ساتراپ‌ها، شاهان و ساتراپ‌هاي آسياي صغير، شاهان ليكيكه، سكه‌هاي جزيرة قبرس، و سكه‌هاي فينيقيه.