بيش‌تر خروس‌ها، فقط صبح‌ها آواز مي‌خوانند و قوقولي قوقو مي‌كنند. اما خروس ما اين‌طور نيست. او حتي ظهرها هم آواز مي‌خواند! ظهر كه تلويزيون تماشا مي‌كرديم، خروسمان دوباره آواز خواند. مادر صداي تلويزيون را بلندتر كرد. اما صداي خروس بلندتر از صداي تلويزيون بود. طوري كه وقتي قوقولي قوقو مي‌كرد، صدايش توي اتاق مي‌پيچيد. مادر با اخم گفت: «اين خروس از خود راضي چقدر صدايش را دوست دارد!» انگار خروس حرف مادر را شنيد. چون فورا ساكت شد و ديگر صدايش درنيامد! من با تعجب كنار پنجره رفتم. ديدم خروس گوشه‌اي نشسته و بالش را روي صورتش كشيده است. معلوم بود كه خيلي ناراحت است. از آن روز توي خانه ما فقط صداي تلويزيون مي‌پيچيد. اين داستانك با عنوان «خروس از خود راضي» به همراه پنج داستانك ديگر تحت اين عناوين در مجموعۀ حاضر به چاپ رسيده است: بهترين درخت دنيا؛ جيب خيلي بزرگ؛ ماشين كوچولوي من؛ شيريني عروسي؛ و فقط توي خواب.