ميرتقي‌الدين محمد كاشاني (964-1016 ق؟)، از شعراي متوسط عصر صفوي است كه مجموعه‌ي حاضر را طي نزديك به چهل سال جمع‌آوري كرد تا اين كه تدوين نهايي اثر مشتمل بر چهار فصل، چهار ركن، در شش جلد و در شرح‌ حال حدود 650 شاعر، از گذشته تا معاصران مولف اتمام يافت. بخش پاياني كتاب شرح حال 385 شاعر سده‌ي دهم هجري را دربردارد كه از دوازده اصل به شمارگان برج‌هاي آسماني تشكيل يافته و هريك از اين برج‌ها ـ به گفته‌ي مولف ـ به شهرها و نواحي جغرافيايي مختلف ايران اختصاص دارد كه از ديار كاشان شروع و به خراسان ختم مي‌شود. كتاب حاضر حاوي شرح‌حال شعراي اصفهان است. در اين جلد شرح حال چهل و هفت شاعر در دو بخش ذكر شده كه آثارشان جز اشعار حكيم شفايي به چاپ نرسيده است. چند تن از شاعراني كه در اين تذكره ياد شده‌اند از سخن گستران بلند‌پايه‌ي زمان خويش بودند، از آن‌جمله ضميري اصفهاني است كه شعرش هم از لحاظ كيفيت و هم كميت داراي اهميت است. شاعران برگزيده در اين بخش كه نمونه‌هايي از آثارشان نيز ذكر شده عبارت‌اند از: شكيبي اصفهاني، نوري، حكيم شفايي، ضميري اصفهاني، پيري، نيكي اصفهاني، باباشاه و چند نفر ديگر كه در مكتب "وقوع" و شيوه‌ي معني طرازي اشعار برجسته‌اي از خويش به يادگار گذاشته‌اند.