در بيان مشكلاتي كه درمان‌گران باليني با آن روبه‌رو مي‌شوند، هيچ‌يك به اندازه‌ي خودكشي فوريت ندارد. داده‌ها نشان مي‌دهند كه خودكشي هم‌چنان يكي از علل پيش‌تاز مرگ در ميان جوانان و متاسفانه رو به افزايش است. با وجود اين، درمان‌گران باليني براي مقابله با اين ژرف‌ترين مشكل بشر، به گونه‌اي حيرت‌انگيز، فاقد ابزار مناسب هستند. در حالي كه درباره‌ي نشان‌هايي نظير افسردگي و اختلال شخصيت كه خودكشي به شدت با آن‌ها هم‌بسته است، رويكردهاي درماني سازمان‌يافته‌اي وجود دارد. هيچ‌گونه راهبرد مبتني بر تجربه‌اي كه رفتار خودكشي‌گرايانه را مستقيما و اختصاصا آماج خويش قرار دهد، در دسترس درمان‌گران نبوده است. نگارندگان كتاب حاضر، براي نخستن‌بار، برنامه‌ي درماني انعطاف‌پذيري را به درمان‌گران باليني عرضه مي‌كنند. اين برنامه، هدف‌مندانه و با رعايت محدود بودن زمان نگاشته شده و از پشتوانه‌ي تجربي برخوردار است. به اين ترتيب، درمان‌گراني كه با فوريت رفتار خودكشي‌گرايانه روبه‌رو مي‌شوند، مي‌توانند درباره‌ي محتوا و زمان مداخله‌ي درنظر گرفته شده براي حذف رفتار خودكشي‌گرايانه تصميم بگيرند و اثربخشي اقدامات خويش را به طور مستمر ارزيابي كنند. كتاب در دو بخش تدوين شده است. در بخش نخست به مباني نظري و تجربي پرداخته شده و در بخش دوم، اقدامات اختصاصي لازم در زمينه‌ي سنجش و درمان خودكشي‌گرايي شرح داده شده است. هم‌چنين مطالبي در باب مفهوم‌سازي موردي، سنجش خطر، مداخله در بحران، برنامه‌ريزي درمان، پايش نتيجه‌ي درمان و... نيز گردآوري شده است.