نگارنده در اين پژوهش از خلال كتيبه‌ها و نقوش برجسته و نقاشي‌هاي گورستان‌هاي سردابي و ديگر منابع باستان‌شناختي، به نقش زن در شكل‌گيري تمدن باستاني مصر اشاره مي‌كند. وي طي مباحث كتاب از امتيازهاي مساوي زنان با مردان در طول نسل‌هاي مختلف در جامعه‌ي مصر سخن به ميان آورده، سپس به وظايف زنان مصر اشاره مي‌كند. وي تصريح مي‌كند: "روبه‌رو شدن با وظايف يك بانوي خانه از روي وجدان و شهامت، با وظايف يك بانوي خانه، به معني سپري كردن يك زندگي منفعل و بي‌مسئوليت نبود؛ پذيرا شدن شغل پرستش‌گر خدايي در مجاورت يك مرد كاهن نيرومند و جاه‌طلب نيز كار راحت و بي‌دردسري نبوده است. زوجه‌ي بزرگ شاهانه آن‌قدر وظايف درباري و مذهبي برعهده داشت كه ديگر به ذهنش خطور نمي‌كرد در جست‌وجوي امتيازهاي گسترده‌تر باشد. مادر شاهانه‌اي كه در دوره‌ي بحران، نيابت سلطنت را برعهده گرفته بود و يا ملكه‌اي كه تاج فرعوني بر سر نهاده بود، چون در آن زمان، تاج و تخت فاقد تكيه‌گاه مذكر و بالغي بود، بي‌هيچ ترديدي وظيفه‌ي خود را با چنان صلاحيت و كارآيي به انجام رسانيدند كه دست كم مي‌توان گفت برابر و هم‌سنگ با صلاحيت و كارآيي هم‌رتبگان مذكرشان در دوره‌هاي ديگر بود. از سوي ديگر نيز همواره جايگاه و مقامي داشت و اغلب اوقات تشريفات ساده‌اي كافي بود تا او بتواند با يكي از خويشان اربابان قديمي خود تشكيل خانواده بدهد. سرانجام در اين جامعه‌ي فردگرا كه در آن تعهد اخلاقي جاي توافق قانوني را مي‌گرفت، نظامي كه از طريق آن، زوجين ازدواج خود را منعقد مي‌ساختند ـ بي‌آن‌كه ملزم به تصويب حكمي انساني يا خدايي، اداري يا مذهبي باشند ـ اهميتي را كه براي قول انسان به انسان قايل بوده‌اند و اعتمادي را كه هر دو جنس به يك‌ديگر داشتند به اثبات مي‌رساند".