اين مجموعه، گزارشي از مسائل رواني انسان، مسائل اقتصادي، بي‌عدالتي‌هاي اجتماعي، ارتباطات ناهنجار انسان‌ها، نيز تفسير خاصي از نماز كه بخش‌هايي از آن به صورت پرسش و پاسخ، فراهم آمده است. در بخشي از كتاب مي‌خوانيد: "... هرنماز آغاز يك توبه است؛ اعترافي است متواضعانه با اين معنا كه: اي رحمت واسعه، اي مهربان، خطاي مرا بر من ببخش؛ من براي حفظ فطرت خويش كه عنايت و امانت تو بود نزد من، قصور ورزيدم. هستي من امانت پاك و نيالوده‌اي بود. تجلي پاك حضرت تو بود و من آن امانت پاك و شكوهمند را ارزان فروختم. به آن جفا كردم. نورانيت آن را به ظلمت بدل كردم. اكنون در ساحت قدسي و كبريايي تو سر سجود فرود مي‌آورم؛ توبه مي‌كنم؛ به خاك مي‌افتم تا شايد كبرها و پيرايه‌هايي كه به خودم بسته‌ام فروريزد و بار ديگر، شايستگي حضور و وصل را پيدا كنم. اين بخشنده‌ي مهربان و اين روشنايي نامتناهي، از تو مي‌خواهم اين گمشده در توهمات را به ساحت نوراني خود راه‌دهي، اي همه رحمت، به اين گم شده كمك كن تا ستايش او از وحدانيت تو چنان با خلوص و حضور باشد كه با ذكر "لا اله الا الله" اين قطره‌ي سرگشته و بي‌پناه، بار ديگر به درياي رحمت متصل و در آن محو و فنا بشود".